طاعنان هم‌چون سگان بر بدر تو ** بانگ می‌دارند سوی صدر تو

طاعنان هم‌چون سگان بر بدر تو ** بانگ می‌دارند سوی صدر تو 1465

The scoffers keep making an outcry, like dogs, at thy full-moon in the direction of thy high place.

این سگان کرند از امر انصتوا ** از سفه و عوع کنان بر بدر تو

These dogs are deaf to the (Divine) command, ‘Be ye silent’: from folly (they are) bow-wowing at thy full-moon.

هین بمگذار ای شفا رنجور را ** تو ز خشم کر عصای کور را

Hark, O (thou who art) the cure for the sick, do not, on account of anger against the deaf, let go the staff of the blind.

نه تو گفتی قاید اعمی به راه ** صد ثواب و اجر یابد از اله

Didst not thou say?—‘He that leads a blind man on the (right) way gains a hundred recompenses and rewards from God.

هر که او چل گام کوری را کشد ** گشت آمرزیده و یابد رشد

Whoever leads a blind man forty steps is pardoned and will find salvation.’

پس بکش تو زین جهان بی‌قرار ** جوق کوران را قطار اندر قطار 1470

Do thou, therefore, lead away from this impermanent world the multitude of the blind, file on file.

کار هادی این بود تو هادیی ** ماتم آخر زمان را شادیی

This is the business of a guide: thou art the Guide, thou art the joy for (dispelling) the sorrow of the last (period of) time.

هین روان کن ای امام المتقین ** این خیال‌اندیشگان را تا یقین

Hark, O Imám of the God-fearing, cause these thinkers of vain fancies to go (onward) till (they attain unto) certainty.

هر که در مکر تو دارد دل گرو ** گردنش را من زنم تو شاد رو

Whoever hath his heart in pawn (devoted) to plotting against thee, I will smite his neck: do thou advance joyously.

بر سر کوریش کوریها نهم ** او شکر پندارد و زهرش دهم

I will lay (more) blindnesses on the top of his blindness: he will deem it sugar, and I will (really) give him poison.