خوش نگردد از مدیحی سینه‌ها ** چونک در مداح باشد کینه‌ها

خوش نگردد از مدیحی سینه‌ها ** چونک در مداح باشد کینه‌ها 1735

ای دل از کین و کراهت پاک شو ** وانگهان الحمد خوان چالاک شو

بر زبان الحمد و اکراه درون ** از زبان تلبیس باشد یا فسون

وانگهان گفته خدا که ننگرم ** من به ظاهر من به باطن ناظرم

حکایت آن مداح کی از جهت ناموس شکر ممدوح می‌کرد و بوی اندوه و غم اندرون او و خلاقت دلق ظاهر او می‌نمود کی آن شکرها لافست و دروغ

آن یکی با دلق آمد از عراق ** باز پرسیدند یاران از فراق

گفت آری بد فراق الا سفر ** بود بر من بس مبارک مژده‌ور 1740

که خلیفه داد ده خلعت مرا ** که قرینش باد صد مدح و ثنا

شکرها و حمدها بر می‌شمرد ** تا که شکر از حد و اندازه ببرد

پس بگفتندش که احوال نژند ** بر دروغ تو گواهی می‌دهند

تن برهنه سر برهنه سوخته ** شکر را دزدیده یا آموخته