بر سریر سر عالی‌همتش ** مجلس و جا و مقام و رتبتش

مقعد صدقی که صدیقان درو ** جمله سر سبزند و شاد و تازه‌رو

حمدشان چون حمد گلشن از بهار ** صد نشانی دارد و صد گیر و دار 1770

بر بهارش چشمه و نخل و گیاه ** وآن گلستان و نگارستان گواه

شاهد شاهد هزاران هر طرف ** در گواهی هم‌چو گوهر بر صدف

بوی سر بد بیاید از دمت ** وز سر و رو تابد ای لافی غمت

بوشناسانند حاذق در مصاف ** تو به جلدی های هو کم کن گزاف

تو ملاف از مشک کان بوی پیاز ** از دم تو می‌کند مکشوف راز 1775

گل‌شکر خوردم همی‌گویی و بوی ** می‌زند از سیر که یافه مگوی

هست دل ماننده‌ی خانه‌ی کلان ** خانه‌ی دل را نهان همسایگان