هم بدانجا ناله‌ی مشتاق کرد ** بوی را از باد استنشاق کرد

هم بدانجا ناله‌ی مشتاق کرد ** بوی را از باد استنشاق کرد 1805

بوی خوش را عاشقانه می‌کشید ** جان او از باد باده می‌چشید

کوزه‌ای کو از یخابه پر بود ** چون عرق بر ظاهرش پیدا شود

آن ز سردی هوا آبی شدست ** از درون کوزه نم بیرون نجست

باد بوی‌آور مر او را آب گشت ** آب هم او را شراب ناب گشت

چون درو آثار مستی شد پدید ** یک مرید او را از آن دم بر رسید 1810

پس بپرسیدش که این احوال خوش ** که برونست از حجاب پنج و شش

گاه سرخ و گاه زرد و گه سپید ** می‌شود رویت چه حالست و نوید

می‌کشی بوی و به ظاهر نیست گل ** بی‌شک از غیبست و از گلزار کل

ای تو کام جان هر خودکامه‌ای ** هر دم از غیبت پیام و نامه‌ای