آن ز سردی هوا آبی شدست ** از درون کوزه نم بیرون نجست

باد بوی‌آور مر او را آب گشت ** آب هم او را شراب ناب گشت

چون درو آثار مستی شد پدید ** یک مرید او را از آن دم بر رسید 1810

پس بپرسیدش که این احوال خوش ** که برونست از حجاب پنج و شش

گاه سرخ و گاه زرد و گه سپید ** می‌شود رویت چه حالست و نوید

می‌کشی بوی و به ظاهر نیست گل ** بی‌شک از غیبست و از گلزار کل

ای تو کام جان هر خودکامه‌ای ** هر دم از غیبت پیام و نامه‌ای

هر دمی یعقوب‌وار از یوسفی ** می‌رسد اندر مشام تو شفا 1815

قطره‌ای بر ریز بر ما زان سبو ** شمه‌ای زان گلستان با ما بگو

خو نداریم ای جمال مهتری ** که لب ما خشک و تو تنها خوری