گاه سرخ و گاه زرد و گه سپید ** می‌شود رویت چه حالست و نوید
Thy face is becoming now red and now yellow and now white: what is the (good) hap and the glad tidings?
می‌کشی بوی و به ظاهر نیست گل ** بی‌شک از غیبست و از گلزار کل
Thou art inhaling scent, and no flowers are visible: doubtless it is from the Unseen and from the garden of the Universal.
ای تو کام جان هر خودکامه‌ای ** هر دم از غیبت پیام و نامه‌ای
O thou who art the desire of every one who (wilfully) follows his own desire (for God), thou to whom there is (coming) at every moment a message and letter from the Unseen,
هر دمی یعقوب‌وار از یوسفی ** می‌رسد اندر مشام تو شفا1815
Thou to whose (spiritual) organ of smell there is coming at every moment, as to Jacob, balm from a Joseph,
قطره‌ای بر ریز بر ما زان سبو ** شمه‌ای زان گلستان با ما بگو
Spill upon us one drop from that pitcher, give us one word that smells of that garden.
خو نداریم ای جمال مهتری ** که لب ما خشک و تو تنها خوری
We are not accustomed, O (thou who art the) beauty of (spiritual) majesty, that thou shouldst drink alone while our lips are dry.
ای فلک‌پیمای چست چست‌خیز ** زانچ خوردی جرعه‌ای بر ما بریز
O nimble, nimbly-rising traverser of Heaven, spill upon us one draught of that which thou hast drunk.
میر مجلس نیست در دوران دگر ** جز تو ای شه در حریفان در نگر
There is no other Master of the Revels in the world except thee: O king, look (with favour) on the boon-companions!
کی توان نوشید این می زیردست ** می یقین مر مرد را رسواگرست1820
How is it possible to quaff this wine underhand (in secret)? Certainly wine is the exposer of man.
بوی را پوشیده و مکنون کند ** چشم مست خویشتن را چون کند
He may disguise and conceal the scent, (but) how will he hide his intoxicated eye?