بوی را پوشیده و مکنون کند ** چشم مست خویشتن را چون کند

خود نه آن بویست این که اندر جهان ** صد هزاران پرده‌اش دارد نهان

پر شد از تیزی او صحرا و دشت ** دشت چه کز نه فلک هم در گذشت

این سر خم را به کهگل در مگیر ** کین برهنه نیست خود پوشش‌پذیر

لطف کن ای رازدان رازگو ** آنچ بازت صید کردش بازگو 1825

گفت بوی بوالعجب آمد به من ** هم‌چنانک مر نبی را از یمن

که محمد گفت بر دست صبا ** از یمن می‌آیدم بوی خدا

بوی رامین می‌رسد از جان ویس ** بوی یزدان می‌رسد هم از اویس

از اویس و از قرن بوی عجب ** مر نبی را مست کرد و پر طرب

چون اویس از خویش فانی گشته بود ** آن زمینی آسمانی گشته بود 1830