دو درم سنگست پیه چشمتان ** نور روحش تا عنان آسمان

نور بی این چشم می‌بیند به خواب ** چشم بی‌این نور چه بود جز خراب 1885

جان ز ریش و سبلت تن فارغست ** لیک تن بی‌جان بود مردار و پست

بارنامه‌ی روح حیوانیست این ** پیشتر رو روح انسانی ببین

بگذر از انسان هم و از قال و قیل ** تا لب دریای جان جبرئیل

بعد از آنت جان احمد لب گزد ** جبرئیل از بیم تو واپس خزد

گوید ار آیم به قدر یک کمان ** من به سوی تو بسوزم در زمان 1890

آشفتن آن غلام از نارسیدن جواب رقعه از قبل پادشاه

این بیابان خود ندارد پا و سر ** بی‌جواب نامه خستست آن پسر

کای عجب چونم نداد آن شه جواب ** با خیانت کرد رقعه‌بر ز تاب

رقعه پنهان کرد و ننمود آن به شاه ** کو منافق بود و آبی زیر کاه