از کسل وز بخل وز ما و منی ** می‌کشی سر خویش را سر می‌کنی

هم‌چو استوری که بگریزد ز بار ** او سر خود گیرد اندر کوهسار

صاحبش در پی دوان کای خیره سر ** هر طرف گرگیست اندر قصد خر

گر ز چشمم این زمان غایب شوی ** پیشت آید هر طرف گرگ قوی

استخوانت را بخاید چون شکر ** که نبینی زندگانی را دگر 2000

آن مگیر آخر بمانی از علف ** آتش از بی‌هیزمی گردد تلف

هین بمگریز از تصرف کردنم ** وز گرانی بار که جانت منم

تو ستوری هم که نفست غالبست ** حکم غالب را بود ای خودپرست

خر نخواندت اسپ خواندت ذوالجلال ** اسپ تازی را عرب گوید تعال

میر آخر بود حق را مصطفی ** بهر استوران نفس پر جفا 2005