حلمشان بیدار را ابله کند ** زیرک صد چشم را گمره کند

حلمشان هم‌چون شراب خوب نغز ** نغز نغزک بر رود بالای مغز

مست را بین زان شراب پرشگفت ** هم‌چو فرزین مست کژ رفتن گرفت 2095

مرد برنا زان شراب زودگیر ** در میان راه می‌افتد چو پیر

خاصه این باده که از خم بلی است ** نه میی که مستی او یکشبیست

آنک آن اصحاب کهف از نقل و نقل ** سیصد و نه سال گم کردند عقل

زان زنان مصر جامی خورده‌اند ** دستها را شرحه شرحه کرده‌اند

ساحران هم سکر موسی داشتند ** دار را دلدار می‌انگاشتند 2100

جعفر طیار زان می بود مست ** زان گرو می‌کرد بی‌خود پا و دست

قصه‌ی سبحانی ما اعظم شانی گفتن ابویزید قدس الله سره و اعتراض مریدان و جواب این مر ایشان را نه به طریق گفت زبان بلک از راه عیان

با مریدان آن فقیر محتشم ** بایزید آمد که نک یزدان منم