باده‌ای را می‌بود این شر و شور ** نور حق را نیست آن فرهنگ و زور

باده‌ای را می‌بود این شر و شور ** نور حق را نیست آن فرهنگ و زور 2120

که ترا از تو به کل خالی کند ** تو شوی پست او سخن عالی کند

گر چه قرآن از لب پیغامبرست ** هر که گوید حق نگفت او کافرست

چون همای بی‌خودی پرواز کرد ** آن سخن را بایزید آغاز کرد

عقل را سیل تحیر در ربود ** زان قوی‌تر گفت که اول گفته بود

نیست اندر جبه‌ام الا خدا ** چند جویی بر زمین و بر سما 2125

آن مریدان جمله دیوانه شدند ** کاردها در جسم پاکش می‌زدند

هر یکی چون ملحدان گرده کوه ** کارد می‌زد پیر خود را بی ستوه

هر که اندر شیخ تیغی می‌خلید ** بازگونه از تن خود می‌درید

یک اثر نه بر تن آن ذوفنون ** وان مریدان خسته و غرقاب خون