به تو بسی گاوان و میشان خورده‌ای ** تو بسی اشتر به قربان کرده‌ای

تو نگشتی سیر زانها در زمن ** هم نگردی سیر از اجزای من

هل مرا تا که سه پندت بر دهم ** تا بدانی زیرکم یا ابلهم

اول آن پند هم در دست تو ** ثانیش بر بام کهگل بست تو

وآن سوم پند دهم من بر درخت ** که ازین سه پند گردی نیکبخت 2250

آنچ بر دستست اینست آن سخن ** که محالی را ز کس باور مکن

بر کفش چون گفت اول پند زفت ** گشت آزاد و بر آن دیوار رفت

گفت دیگر بر گذشته غم مخور ** چون ز تو بگذشت زان حسرت مبر

بعد از آن گفتش که در جسمم کتیم ** ده درمسنگست یک در یتیم

دولت تو بخت فرزندان تو ** بود آن گوهر به حق جان تو 2255