چون رود جان می‌شود او باز خاک ** اندر آن گور مخوف سهمناک

هم تو و هم ما و هم اشباه تو ** خاک گردند و نماند جاه تو

گفت غیر این نسب نامیت هست ** مر ترا آن نام خود اولیترست

بنده‌ی فرعون و بنده‌ی بندگانش ** که ازو پرورد اول جسم و جانش 2320

بنده‌ی یاغی طاغی ظلوم ** زین وطن بگریخته از فعل شوم

خونی و غداری و حق‌ناشناس ** هم برین اوصاف خود می‌کن قیاس

در غریبی خوار و درویش و خلق ** که ندانستی سپاس ما و حق

گفت حاشا که بود با آن ملیک ** در خداوندی کسی دیگر شریک

واحد اندر ملک او را یار نی ** بندگانش را جز او سالار نی 2325

نیست خلقش را دگر کس مالکی ** شرکتش دعوی کند جز هالکی