که مرا پیش حشر خواری کنی ** روز روشن بر دلم تاری کنی
That thou shouldst treat me with contumely in the presence of the assembled people and make the bright day dark to my heart?”
گفت خواری قیامت صعب‌تر ** گر نداری پاس من در خیر و شر
He (Moses) said, “The contumely of the Resurrection is more grievous, (which thou wilt suffer) if thou do not pay regard to me in good and evil.
زخم کیکی را نمی‌توانی کشید ** زخم ماری را تو چون خواهی چشید
Thou canst not bear the bite of a flea: how wilt thou taste (endure) the bite of a snake?
ظاهرا کار تو ویران می‌کنم ** لیک خاری را گلستان می‌کنم2340
In appearance I am ruining thy work, but (in reality) I am making a thorn into a rose-garden.
بیان آنک عمارت در ویرانیست و جمعیت در پراکندگیست و درستی در شکست‌گیست و مراد در بی‌مرادیست و وجود در عدم است و علی هذا بقیة الاضداد والازواج
Explaining that cultivation consists in devastation and composure in distraction and wholeness in brokenness and success in failure and existence in non-existence; and thus (with) the rest of the contraries and pairs.
آن یکی آمد زمین را می‌شکافت ** ابلهی فریاد کرد و بر نتافت
A certain man came and was cleaving the soil: a fool cried out and could not control himself,
کین زمین را از چه ویران می‌کنی ** می‌شکافی و پریشان می‌کنی
Saying, ‘Wherefore are you ruining this soil and cleaving and scattering it?’
گفت ای ابله برو و بر من مران ** تو عمارت از خرابی باز دان
‘O fool,’ said he, ‘begone, do not interfere with me: recognise (the difference of) cultivation from devastation.
کی شود گلزار و گندم‌زار این ** تا نگردد زشت و ویران این زمین
How should this (soil) become a rose-garden or cornfield till this soil becomes ugly and ruined?
کی شود بستان و کشت و برگ و بر ** تا نگردد نظم او زیر و زبر2345
How should it become orchards and crops and leaves and fruit till its arrangement is turned upside down?’
تا بنشکافی به نشتر ریش چغز ** کی شود نیکو و کی گردید نغز
Till you pierce the purulent ulcer with a lancet, how will it become well and how will you become healthy?