هم‌چنین نجار و حداد و قصاب ** هستشان پیش از عمارتها خراب

آن هلیله و آن بلیله کوفتن ** زان تلف گردند معموری تن

تا نکوبی گندم اندر آسیا ** کی شود آراسته زان خوان ما

آن تقاضا کرد آن نان و نمک ** که ز شستت وا رهانم ای سمک

گر پذیری پند موسی وا رهی ** از چنین شست بد نامنتهی 2355

بس که خود را کرده‌ای بنده‌ی هوا ** کرمکی را کرده‌ای تو اژدها

اژدها را اژدها آورده‌ام ** تا با صلاح آورم من دم به دم

تا دم آن از دم این بشکند ** مار من آن اژدها را بر کند

گر رضا دادی رهیدی از دو مار ** ورنه از جانت برآرد آن دمار

گفت الحق سخت استا جادوی ** که در افکندی به مکر اینجا دوی 2360