گفت چارم آنک مانی تو جوان ** موی هم‌چون قیر و رخ چون ارغوان

رنگ و بو در پیش ما بس کاسدست ** لیک تو پستی سخن کردیم پست 2575

افتخار از رنگ و بو و از مکان ** هست شادی و فریب کودکان

بیان این خبر کی کلموا الناس علی قدر عقولهم لا علی قدر عقولکم حتی لا یکذبوا الله و رسوله

چونک با کودک سر و کارم فتاد ** هم زبان کودکان باید گشاد

که برو کتاب تا مرغت خرم ** یا مویز و جوز و فستق آورم

جز شباب تن نمی‌دانی به کیر ** این جوانی را بگیر ای خر شعیر

هیچ آژنگی نیفتد بر رخت ** تازه ماند آن شباب فرخت 2580

نه نژند پیریت آید برو ** نه قد چون سرو تو گردد دوتو

نه شود زور جوانی از تو کم ** نه به دندانها خللها یا الم

نه کمی در شهوت و طمث و بعال ** که زنان را آید از ضعفت ملال