غافلی هم حکمتست و این عمی ** تا بماند لیک تا این حد چرا

غافلی هم حکمتست و نعمتست ** تا نپرد زود سرمایه ز دست

لیک نی چندانک ناسوری شود ** زهر جان و عقل رنجوری شود 2610

خود کی یابد این چنین بازار را ** که به یک گل می‌خری گلزار را

دانه‌ای را صد درختستان عوض ** حبه‌ای را آمدت صد کان عوض

کان لله دادن آن حبه است ** تا که کان‌الله له آید به دست

زآنک این هوی ضعیف بی‌قرار ** هست شد زان هوی رب پایدار

هوی فانی چونک خود فا او سپرد ** گشت باقی دایم و هرگز نمرد 2615

هم‌چو قطره‌ی خایف از باد و ز خاک ** که فنا گردد بدین هر دو هلاک

چون به اصل خود که دریا بود جست ** از تف خورشید و باد و خاک رست