بانگها زد گریه‌ها کرد آن لعین ** کوفت دستار و کله را بر زمین

That accursed one uttered loud cries’ and sobs and beat his turban and cap on the ground,

که چگونه گفت اندر روی شاه ** این چنین گستاخ آن حرف تباه 2725

Saying, “How durst he say those vain words so impudently in the face of the king?

جمله عالم را مسخر کرده تو ** کار را با بخت چون زر کرده تو

Thou hast made the whole world subject (to thy sway); thou, (attended) by fortune, hast made thy estate (brilliant) as gold.

از مشارق وز مغارب بی‌لجاج ** سوی تو آرند سلطانان خراج

From all parts of the East and West sultans, without (raising); opposition, bring tribute to thee.

پادشاهان لب همی مالند شاد ** بر ستانه‌ی خاک تو این کیقباد

Kings are rubbing their lips joyfully on the dust of thy thresh old, O mighty emperor.

اسپ یاغی چون ببیند اسپ ما ** رو بگرداند گریزد بی عصا

When the enemy’s horse sees our horse, it turns its face and flees without flogging’.

تاکنون معبود و مسجود جهان ** بوده‌ای گردی کمینه‌ی بندگان 2730

Hitherto thou hast been worshipped and adored by the (whole) world: (now) thou wilt become the meanest of slaves.

در هزار آتش شدن زین خوشترست ** که خداوندی شود بنده‌پرست

To go into a thousand fires is better than this, that a lord should become the servant of a slave.

نه بکش اول مرا ای شاه چین ** تا نبیند چشم من بر شاه این

Nay, kill me first, O king of China, that mine eye may not be hold this (servility) in the king.

خسروا اول مرا گردن بزن ** تا نبیند این مذلت چشم من

O emperor, behead me first, that mine eye may not behold this ignominy.