خود نبودست و مبادا این چنین ** که زمین گردون شود گردون زمین

بندگان‌مان خواجه‌تاش ما شوند ** بی‌دلان‌مان دلخراش ما شوند 2735

چشم‌روشن دشمنان و دوست کور ** گشت ما را پس گلستان قعر گور

تزییف سخن هامان علیه‌اللعنه

دوست از دشمن همی نشناخت او ** نرد را کورانه کژ می‌باخت او

دشمن تو جز تو نبود این لعین ** بی‌گناهان را مگو دشمن به کین

پیش تو این حالت بد دولتست ** که دوادو اول و آخر لتست

گر ازین دولت نتازی خز خزان ** این بهارت را همی آید خزان 2740

مشرق و مغرب چو تو بس دیده‌اند ** که سر ایشان ز تن ببریده‌اند

مشرق و مغرب که نبود بر قرار ** چون کنند آخر کسی را پایدار

تو بدان فخر آوری کز ترس و بند ** چاپلوست گشت مردم روز چند