آن کهی کو داشت از کان نقد چند ** گشت پاره پاره از زخم کلند

تیغ بهر اوست کو را گردنیست ** سایه که افکندست بر وی زخم نیست

مهتری نفطست و آتش ای غوی ** ای برادر چون بر آذر می‌روی 2760

هر چه او هموار باشد با زمین ** تیرها را کی هدف گردد ببین

سر بر آرد از زمین آنگاه او ** چون هدفها زخم یابد بی رفو

نردبان خالق این ما و منیست ** عاقبت زین نردبان افتادنیست

هر که بالاتر رود ابله‌ترست ** که استخوان او بتر خواهد شکست

این فروعست و اصولش آن بود ** که ترفع شرکت یزدان بود 2765

چون نمردی و نگشتی زنده زو ** یاغیی باشی به شرکت ملک‌جو

چون بدو زنده شدی آن خود ویست ** وحدت محضست آن شرکت کیست