چونک آمد پای تو اندر میان ** راضیم گر کرد مجرم صد زیان

صد هزاران خشم را توانم شکست ** که ترا آن فضل و آن مقدار هست 2940

لابه‌ات را هیچ نتوانم شکست ** زآنک لابه‌ی تو یقین لابه‌ی منست

گر زمین و آسمان بر هم زدی ** ز انتقام این مرد بیرون نامدی

ور شدی ذره به ذره لابه‌گر ** او نبردی این زمان از تیغ سر

بر تو می‌ننهیم منت ای کریم ** لیک شرح عزت تست ای ندیم

این نکردی تو که من کردم یقین ** ایی صفاتت در صفات ما دفین 2945

تو درین مستعملی نی عاملی ** زانک محمول منی نی حاملی

ما رمیت اذ رمیت گشته‌ای ** خویشتن در موج چون کف هشته‌ای

لا شدی پهلوی الا خانه‌گیر ** این عجب که هم اسیری هم امیر