نه بگفتست آن سراج امتان ** این جهان و آن جهان را ضرتان
Hath not the Lamp of the peoples called this world and that world the two fellow-wives (who are always quarrelling with each other)?
پس وصال این فراق آن بود ** صحت این تن سقام جان بود
Therefore union with this (world) is separation from that (world): the health of this body is the sickness of the spirit.
سخت می‌آید فراق این ممر ** پس فراق آن مقر دان سخت‌تر3210
Hard is the separation from this transitory abode: know, then, that the separation from that permanent abode is harder
چون فراق نقش سخت آید ترا ** تا چه سخت آید ز نقاشش جدا
Since it is hard for thee to be separated from the form, how hard must it be to be parted from its Maker!
ای که صبرت نیست از دنیای دون ** چونت صبرست از خدا ای دوست چون
O thou that hast not the patience to do without the vile world, how, O friend, how hast thou the patience to do without God?
چونک صبرت نیست زین آب سیاه ** چون صبوری داری از چشمه‌ی اله
Since thou hast not the patience to do without this black water, how hast thou the patience to do without God's (pure) fountain?
چونک بی این شرب کم داری سکون ** چون ز ابراری جدا وز یشربون
Since thou art restless without this (worldly) drink, how art thou (remaining patiently) apart from the righteous and from they shall drink (of the wine of Paradise)?
گر ببینی یک نفس حسن ودود ** اندر آتش افکنی جان و وجود3215
If for one moment thou behold the beauty of the Loving One and cast thy soul and existence into the fire (of love),
جیفه بینی بعد از آن این شرب را ** چون ببینی کر و فر قرب را
After that thou wilt regard this (worldly) drink as a carcase, when thou beholdest the glory and splendour of nighness (unto Him).
هم‌چو شه‌زاده رسی در یار خویش ** پس برون آری ز پا تو خار خویش
Like the prince, thou wilt attain unto thy Beloved; then thou wilt draw out from thy foot the thorn of self.