هر چه در دل داری از مکر و رموز ** پیش ما رسواست و پیدا هم‌چو روز

گر بپوشیمش ز بنده‌پروری ** تو چرا بی‌رویی از حد می‌بری

از پدر آموز که آدم در گناه ** خوش فرود آمد به سوی پایگاه

چون بدید آن عالم الاسرار را ** بر دو پا استاد استغفار را 325

بر سر خاکستر انده نشست ** از بهانه شاخ تا شاخی نجست

ربنا انا ظلمنا گفت و بس ** چونک جانداران بدید از پیش و پس

دید جانداران پنهان هم‌چو جان ** دورباش هر یکی تا آسمان

که هلا پیش سلیمان مور باش ** تا بنشکافد ترا این دورباش

جز مقام راستی یک دم مه‌ایست ** هیچ لالا مرد را چون چشم نیست 330

کور اگر از پند پالوده شود ** هر دمی او باز آلوده شود