چون کسی با عقل کل کفران فزود ** صورت کل پیش او هم سگ نمود

چون کسی با عقل کل کفران فزود ** صورت کل پیش او هم سگ نمود 3260

صلح کن با این پدر عاقی بهل ** تا که فرش زر نماید آب و گل

پس قیامت نقد حال تو بود ** پیش تو چرخ و زمین مبدل شود

من که صلحم دایما با این پدر ** این جهان چون جنتستم در نظر

هر زمان نو صورتی و نو جمال ** تا ز نو دیدن فرو میرد ملال

من همی‌بینم جهان را پر نعیم ** آبها از چشمه‌ها جوشان مقیم 3265

بانگ آبش می‌رسد در گوش من ** مست می‌گردد ضمیر و هوش من

شاخه‌ها رقصان شده چون تایبان ** برگها کف‌زن مثال مطربان

برق آیینه‌ست لامع از نمد ** گر نماید آینه تا چون بود

از هزاران می‌نگویم من یکی ** ز آنک آکندست هر گوش از شکی