این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا برآرد موسیم از بحر گرد

این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا برآرد موسیم از بحر گرد 3285

This discourse hath no end: turn back, that my Moses may cleave the sea asunder.

درخور عقل عوام این گفته شد ** از سخن باقی آن بنهفته شد

This (preceding part) of the discourse hath been spoken suitably to the intelligence of the vulgar; the remainder thereof hath been concealed.

زر عقلت ریزه است ای متهم ** بر قراضه مهر سکه چون نهم

The gold, (which is) thy intelligence, is in fragments, O suspected one: how should I set the stamp of the die upon clippings?

عقل تو قسمت شده بر صد مهم ** بر هزاران آرزو و طم و رم

Thy intelligence is distributed over a hundred important affairs, over thousands of desires and great matters and small.

جمع باید کرد اجزا را به عشق ** تا شوی خوش چون سمرقند و دمشق

Thou must unite the (scattered) parts by means of love, to the end that thou mayst become sweet as Samarcand and Damascus.

جو جوی چون جمع گردی ز اشتباه ** پس توان زد بر تو سکه‌ی پادشاه 3290

When thou becomest united, grain by grain, from (after thy dispersion in) perplexity, then it is possible to stamp upon thee the King's die;

ور ز مثقالی شوی افزون تو خام ** از تو سازد شه یکی زرینه جام

And if thou, foolish man, become greater than a mithqál (dinar), the King will make of thee a cup of gold.

پس برو هم نام و هم القاب شاه ** باشد و هم صورتش ای وصل خواه

Then thereon will be both the name and the titles of the King and also his effigy, O thou that cravest to attain,

تا که معشوقت بود هم نان هم آب ** هم چراغ و شاهد و نقل شراب

So that the Beloved will be to thee both bread and water and lamp and minion and dessert and wine.

جمع کن خود را جماعت رحمتست ** تا توانم با تو گفتن آنچ هست

Unite thyself—union is (a Divine) mercy—that I may be able to speak unto thee that which is;