جمع باید کرد اجزا را به عشق ** تا شوی خوش چون سمرقند و دمشق

جو جوی چون جمع گردی ز اشتباه ** پس توان زد بر تو سکه‌ی پادشاه 3290

ور ز مثقالی شوی افزون تو خام ** از تو سازد شه یکی زرینه جام

پس برو هم نام و هم القاب شاه ** باشد و هم صورتش ای وصل خواه

تا که معشوقت بود هم نان هم آب ** هم چراغ و شاهد و نقل شراب

جمع کن خود را جماعت رحمتست ** تا توانم با تو گفتن آنچ هست

زانک گفتن از برای باوریست ** جان شرک از باوری حق بریست 3295

جان قسمت گشته بر حشو فلک ** در میان شصت سودا مشترک

پس خموشی به دهد او را ثبوت ** پس جواب احمقان آمد سکوت

این همی‌دانم ولی مستی تن ** می‌گشاید بی‌مراد من دهن