گوش کنعان کی پذیرد این کلام ** که برو مهر خدایست و ختام

کی گذارد موعظه بر مهر حق ** کی بگرداند حدث حکم سبق

لیک می‌گویم حدیث خوش‌پیی ** بر امید آنک تو کنعان نه‌ای

آخر این اقرار خواهی کرد هین ** هم ز اول روز آخر را ببین

می‌توانی دید آخر را مکن ** چشم آخربینت را کور کهن 3370

هر که آخربین بود مسعودوار ** نبودش هر دم ز ره رفتن عثار

گر نخواهی هر دمی این خفت‌خیز ** کن ز خاک پایی مردی چشم تیز

کحل دیده ساز خاک پاش را ** تا بیندازی سر اوباش را

که ازین شاگردی و زین افتقار ** سوزنی باشی شوی تو ذوالفقار

سرمه کن تو خاک هر بگزیده را ** هم بسوزد هم بسازد دیده را 3375