در اگر چه خرد و اشکسته شود ** توتیای دیده‌ی خسته شود

(But), though the pearls be broken into small fragments, they become tutty (collyrium) for the sore eye (of the spirit).

ای در از اشکست خود بر سر مزن ** کز شکستن روشنی خواهی شدن

O pearl, do not beat thy head (in grief) at thy being broken, for through being broken thou wilt become (radiant) light.

همچنین اشکسته بسته گفتنیست ** حق کند آخر درستش کو غنیست

It (the word) has to be uttered thus brokenly and in bandages: God, who is Self-sufficient, will make it whole at last.

گندم ار بشکست و از هم در سکست ** بر دکان آمد که نک نان درست 345

If wheat is broken and torn asunder (in the mill), it appears in the (baker’s) shop, saying, “Look! a perfect loaf!”

تو هم ای عاشق چو جرمت گشت فاش ** آب و روغن ترک کن اشکسته باش

“Thou too, O lover, since thy crime has become manifest, abandon water and oil (specious varnish) and be broken (contrite).

آنک فرزندان خاص آدم‌اند ** نفحه‌ی انا ظلمنا می‌دمند

Those who are the elect children of Adam sigh forth (the confession), ‘verily we have done wrong.’

حاجت خود عرضه کن حجت مگو ** هم‌چو ابلیس لعین سخت‌رو

Submit thy petition, do not argue like the accursed hard- faced (impudent) Iblis.

سخت‌رویی گر ورا شد عیب‌پوش ** در ستیز و سخت‌رویی رو بکوش

If impudence concealed his fault, go, exert thyself in (showing) obstinacy and impudence!

آن ابوجهل از پیمبر معجزی ** خواست هم‌چون کینه‌ور ترکی غزی 350

Abu Jahl, like a vindictive Ghuzz Turcoman, demanded a miracle from the Prophet;

لیک آن صدیق حق معجز نخواست ** گفت این رو خود نگوید جز که راست

But that Siddiq of God (Abu Bakr) did not crave a miracle: he said, ‘Verily, this face speaks naught but truth.’