سخت‌رویی گر ورا شد عیب‌پوش ** در ستیز و سخت‌رویی رو بکوش
If impudence concealed his fault, go, exert thyself in (showing) obstinacy and impudence!
آن ابوجهل از پیمبر معجزی ** خواست هم‌چون کینه‌ور ترکی غزی350
Abu Jahl, like a vindictive Ghuzz Turcoman, demanded a miracle from the Prophet;
لیک آن صدیق حق معجز نخواست ** گفت این رو خود نگوید جز که راست
But that Siddiq of God (Abu Bakr) did not crave a miracle: he said, ‘Verily, this face speaks naught but truth.’
کی رسد هم‌چون توی را کز منی ** امتحان هم‌چو من یاری کنی
How should it beseem one like thee, from egoism, to make trial of a beloved like me?”
گفتن آن جهود علی را کرم الله وجهه کی اگر اعتماد داری بر حافظی حق از سر این کوشک خود را در انداز و جواب گفتن امیرالمومنین او را
How the Jew said to ‘Alí, may God honour his person, "If thou hast confidence in God's protection, cast thyself down from the top of this kiosk"; and how the Prince of the Faithful answered him.
مرتضی را گفت روزی یک عنود ** کو ز تعظیم خدا آگه نبود
One day a contumacious man, who was ignorant of the reverence due to God, said to Murtazá (‘Alí),
بر سر بامی و قصری بس بلند ** حفظ حق را واقفی ای هوشمند
On the top of an exceedingly high terrace or pavilion, “Art thou conscious of God's protection, O intelligent man?”
گفت آری او حفیظست و غنی ** هستی ما را ز طفلی و منی355
“Yes,” he replied; “He is the Protector and the Self-sufficient for (preserving) my existence from (the time of) infancy and conception.”
گفت خود را اندر افکن هین ز بام ** اعتمادی کن بحفظ حق تمام
He (the Jew) said, “Come, cast thyself down from the roof, put an entire confidence in the protection of God,
تا یقین گرددمرا ایقان تو ** و اعتقاد خوب با برهان تو
So that thy sure faith and thy goodly proven conviction may become evident to me.”
پس امیرش گفت خامش کن برو ** تا نگردد جانت زین جرات گرو
Then the Prince said to him, “Be silent, go, lest for this boldness thy soul be pawned (given over to perdition).”