چونک مقصود از وجود اظهار بود ** بایدش از پند و اغوا آزمود

دیو الحاح غوایت می‌کند ** شیخ‌الحاح هدایت می‌کند

چون پیاپی گشت آن امر شجون ** نیل می‌آمد سراسر جمله خون 3590

تا بنفس خویش فرعون آمدش ** لابه می‌کردش دو تا گشته قدش

کانچ ما کردیم ای سلطان مکن ** نیست ما را روی ایراد سخن

پاره پاره گردمت فرمان‌پذیر ** من بعزت خوگرم سختم مگیر

هین بجنبان لب به رحمت ای امین ** تا ببندد این دهانه‌ی آتشین

گفت یا رب می‌فریبد او مرا ** می‌فریبد او فریبنده‌ی ترا 3595

بشنوم یا من دهم هم خدعه‌اش ** تا بداند اصل را آن فرع‌کش

که اصل هر مکری و حیلت پیش ماست ** هر چه بر خاکست اصلش از سماست