تا نپنداری که این بد کردنیست ** اندرین خواب و ترا تعبیر نیست
Take care not to imagine that this (which thou hast done) is (only) an evil action committed in this (state of) sleep and that there is no interpretation (thereof) for thee.
بلک این خنده بود گریه و زفیر ** روز تعبیر ای ستمگر بر اسیر3660
Nay, this laughter (of thine) will be tears and moans on the Day of interpretation, O oppressor of the captive!
گریه و درد و غم و زاری خود ** شادمانی دان به بیداری خود
Know that in the hour of thy awakening thy tears and grief and sorrow and lamentation will turn to joy.
ای دریده پوستین یوسفان ** گرگ بر خیزی ازین خواب گران
O thou that hast torn the coat of (many) Josephs, thou wilt arise from this heavy slumber (in the form of) a wolf.
گشته گرگان یک به یک خوهای تو ** می‌درانند از غضب اعضای تو
Thy (evil) dispositions, one by one, having become wolves will tear thy limbs in wrath.
خون نخسپد بعد مرگت در قصاص ** تو مگو که مردم و یابم خلاص
According to (the law of) retaliation, the blood (shed by thee) will not sleep (remain unavenged) after thy death: do not say, “I shall die and obtain release.”
این قصاص نقد حیلت‌سازیست ** پیش زخم آن قصاص این بازیست3665
This immediate retaliation (which is exacted in the present world) is (only) a makeshift: in comparison with the blow of that (future) retaliation this is a (mere) play.
زین لعب خواندست دنیا را خدا ** کین جزا لعبست پیش آن جزا
God hath called the present world a play because this penalty is a play in comparison with that penalty.
این جزا تسکین جنگ و فتنه‌ایست ** آن چو اخصا است و این چون ختنه‌ایست
This penalty is a means of allaying war and civil strife: that one is like a castration, while this one resembles a circumcision.
بیان آنک خلق دوزخ گرسنگانند و نالانند به حق کی روزیهای ما را فربه گردان و زود زاد به ما رسان کی ما را صبر نماند
Explaining that the people of Hell are hungry and make lamentable entreaty to God, saying, "Cause our portions to be fat and let the provender reach us quickly, for we can endure no more."
این سخن پایان ندارد موسیا ** هین رها کن آن خران را در گیا
This discourse hath no end. (God said), “Hark, O Moses, let those asses go to the grass,