این حکایت را که نقد وقت ماست ** گر تمامش می‌کنی اینجا رواست

ناکسان را ترک کن بهر کسان ** قصه را پایان بر و مخلص رسان

این حکایت گر نشد آنجا تمام ** چارمین جلدست آرش در نظام

تمامی حکایت آن عاشق که از عسس گریخت در باغی مجهول خود معشوق را در باغ یافت و عسس را از شادی دعای خیر می‌کرد و می‌گفت کی عسی ان تکرهوا شیا و هو خیر لکم

اندر آن بودیم کان شخص از عسس ** راند اندر باغ از خوفی فرس 40

بود اندر باغ آن صاحب‌جمال ** کز غمش این در عنا بد هشت سال

سایه‌ی او را نبود امکان دید ** هم‌چو عنقا وصف او را می‌شنید

جز یکی لقیه که اول از قضا ** بر وی افتاد و شد او را دلربا

بعد از آن چندان که می‌کوشید او ** خود مجالش می‌نداد آن تندخو

نه بلا به چاره بودش نه به مال ** چشم پر و بی‌طمع بود آن نهال 45

عاشق هر پیشه‌ای و مطلبی ** حق بیالود اول کارش لبی