غافلان را کوههای برف دان ** تا نسوزد پرده‌های عاقلان

غافلان را کوههای برف دان ** تا نسوزد پرده‌های عاقلان 3740

گر نبودی عکس جهل برف‌باف ** سوختی از نار شوق آن کوه قاف

آتش از قهر خدا خود ذره‌ایست ** بهر تهدید لیمان دره‌ایست

با چنین قهری که زفت و فایق است ** برد لطفش بین که بر وی سابق است

سبق بی‌چون و چگونه‌ی معنوی ** سابق و مسبوق دیدی بی‌دوی

گر ندیدی آن بود از فهم پست ** که عقول خلق زان کان یک جوست 3745

عیب بر خود نه نه بر آیات دین ** کی رسد بر چرخ دین مرغ گلین

مرغ را جولانگه عالی هواست ** زانک نشو او ز شهوت وز هواست

پس تو حیران باش بی‌لا و بلی ** تا ز رحمت پیشت آید محملی

چون ز فهم این عجایب کودنی ** گر بلی گویی تکلف می‌کنی