پس سالش کرد شخصی بوالفضول ** که آن دو ننشستند بر جای رسول

پس تو چون جستی ازیشان برتری ** چون برتبت تو ازیشان کمتری

گفت اگر پایه‌ی سوم را بسپرم ** وهم آید که مثال عمرم

بر دوم پایه شوم من جای‌جو ** گویی بوبکرست و این هم مثل او

هست این بالا مقام مصطفی ** وهم مثلی نیست با آن شه مرا 495

بعد از آن بر جای خطبه آن ودود ** تا به قرب عصر لب‌خاموش بود

زهره نه کس را که گوید هین بخوان ** یا برون آید ز مسجد آن زمان

هیبتی بنشسته بد بر خاص و عام ** پر شده نور خدا آن صحن و بام

هر که بینا ناظر نورش بدی ** کور زان خورشید هم گرم آمدی

پس ز گرمی فهم کردی چشم کور ** که بر آمد آفتابی بی‌فتور 500