مر عسس را ساخته یزدان سبب ** تا ز بیم او دود در باغ شب

بیند آن معشوقه را او با چراغ ** طالب انگشتری در جوی باغ

پس قرین می‌کرد از ذوق آن نفس ** با ثنای حق دعای آن عسس 55

که زیان کردم عسس را از گریز ** بیست چندان سیم و زر بر وی بریز

از عوانی مر ورا آزاد کن ** آنچنان که شادم او را شاد کن

سعد دارش این جهان و آن جهان ** از عوانی و سگی‌اش وا رهان

گرچه خوی آن عوان هست ای خدا ** که هماره خلق را خواهد بلا

گر خبر آید که شه جرمی نهاد ** بر مسلمانان شود او زفت و شاد 60

ور خبر آید که شه رحمت نمود ** از مسلمانان فکند آن را به جود

ماتمی در جان او افتد از آن ** صد چنین ادبارها دارد عوان