عرصه‌ای کش خاک زر ده دهیست ** زر به هدیه بردن آنجا ابلهیست

ای ببرده عقل هدیه تا اله ** عقل آنجا کمترست از خاک راه

چون کساد هدیه آنجا شد پدید ** شرمساریشان همی واپس کشید

باز گفتند ار کساد و ار روا ** چیست بر ما بنده فرمانیم ما 570

گر زر و گر خاک ما را بردنیست ** امر فرمان‌ده به جا آوردنیست

گر بفرمایند که واپس برید ** هم به فرمان تحفه را باز آورید

خنده‌ش آمد چون سلیمان آن بدید ** کز شما من کی طلب کردم ثرید

من نمی‌گویم مرا هدیه دهید ** بلک گفتم لایق هدیه شوید

که مرا از غیب نادر هدیه‌هاست ** که بشر آن را نیارد نیز خواست 575

می‌پرستید اختری کو زر کند ** رو باو آرید کو اختر کند