خنده‌ش آمد چون سلیمان آن بدید ** کز شما من کی طلب کردم ثرید

من نمی‌گویم مرا هدیه دهید ** بلک گفتم لایق هدیه شوید

که مرا از غیب نادر هدیه‌هاست ** که بشر آن را نیارد نیز خواست 575

می‌پرستید اختری کو زر کند ** رو باو آرید کو اختر کند

می‌پرستید آفتاب چرخ را ** خوار کرده جان عالی‌نرخ را

آفتاب از امر حق طباخ ماست ** ابلهی باشد که گوییم او خداست

آفتابت گر بگیرد چون کنی ** آن سیاهی زو تو چون بیرون کنی

نه به درگاه خدا آری صداع ** که سیاهی را ببر وا ده شعاع 580

گر کشندت نیم‌شب خورشید کو ** تا بنالی یا امان خواهی ازو

حادثات اغلب به شب واقع شود ** وان زمان معبود تو غایب بود