چون شوی محرم گشایم با تو لب ** تا ببینی آفتابی نیم‌شب

جز روان پاک او را شرق نه ** در طلوعش روز و شب را فرق نه 585

روز آن باشد که او شارق شود ** شب نماند شب چو او بارق شود

چون نماید ذره پیش آفتاب ** هم‌چنانست آفتاب اندر لباب

آفتابی را که رخشان می‌شود ** دیده پیشش کند و حیران می‌شود

هم‌چو ذره بینیش در نور عرش ** پیش نور بی حد موفور عرش

خوار و مسکین بینی او را بی‌قرار ** دیده را قوت شده از کردگار 590

کیمیایی که ازو یک ماثری ** بر دخان افتاد گشت آن اختری

نادر اکسیری که از وی نیم تاب ** بر ظلامی زد به گردش آفتاب

بوالعجب میناگری کز یک عمل ** بست چندین خاصیت را بر زحل