English    Türkçe    فارسی   

4
599-608

  • من ندیدم ظلمتی در شصت سال ** نه به روز و نه به شب نه ز اعتلال
  • During sixty years I never experienced any darkness, neither by day nor by night nor from infirmity.”
  • صوفیان گفتند صدق قال او ** شب همی‌رفتیم در دنبال او 600
  • The Súfís declared his words to be true: “During the night we would follow him
  • در بیابانهای پر از خار و گو ** او چو ماه بدر ما را پیش‌رو
  • Into deserts filled with thorns and ditches, he going in front of us like the full moon.
  • روی پس ناکرده می‌گفتی به شب ** هین گو آمد میل کن در سوی چپ
  • Without looking behind him, he would say, (though it was) at night-time, ‘Hark! here is a ditch: turn to the left!’
  • باز گفتی بعد یک دم سوی راست ** میل کن زیرا که خاری پیش پاست
  • Then, after a little while, he would say, ‘Turn to the right, because a thorn is before your feet.’
  • روز گشتی پاش را ما پای‌بوس ** گشته و پایش چو پاهای عروس
  • Day would break: we would come to kiss his foot, and his foot would be like the feet of a bride,
  • نه ز خاک و نه ز گل بر وی اثر ** نه از خراش خار و آسیب حجر 605
  • No trace of earth or mud on it, none of scratch from thorns or bruise from stones.”
  • مغربی را مشرقی کرده خدای ** کرده مغرب را چو مشرق نورزای
  • God made the Maghribí a Mashriqí: He made the place of sunset (maghrib) light-producing like the place of sunrise (mashriq).
  • نور این شمس شموسی فارس است ** روز خاص و عام را او حارس است
  • The light of this one who belongs to the Sun of suns is riding (in majesty): by day he is guarding high and low.
  • چون نباشد حارس آن نور مجید ** که هزاران آفتاب آرد پدید
  • How should that glorious light, which brings thousands of suns into view, not be a guardian?