بی‌مراد تو شود ریشت سپید ** شرم دار از ریش خود ای کژ امید

مالک الملک است هر کش سر نهد ** بی‌جهان خاک صد ملکش دهد

لیک ذوق سجده‌ای پیش خدا ** خوشتر آید از دو صد دولت ترا 665

پس بنالی که نخواهم ملکها ** ملک آن سجده مسلم کن مرا

پادشاهان جهان از بدرگی ** بو نبردند از شراب بندگی

ورنه ادهم‌وار سرگردان و دنگ ** ملک را برهم زدندی بی‌درنگ

لیک حق بهر ثبات این جهان ** مهرشان بنهاد بر چشم و دهان

تا شود شیرین بریشان تخت و تاج ** که ستانیم از جهانداران خراج 670

از خراج ار جمع آری زر چو ریگ ** آخر آن از تو بماند مردریگ

همره جانت نگردد ملک و زر ** زر بده سرمه ستان بهر نظر