این حلیمه‌ی سعدی از اومید تو ** آمد اندر ظل شاخ بید تو

که ازو فرزند طفلی گم شدست ** نام آن کودک محمد آمدست

چون محمد گفت آن جمله بتان ** سرنگون گشت و ساجد آن زمان 955

که برو ای پیر این چه جست و جوست ** آن محمد را که عزل ما ازوست

ما نگون و سنگسار آییم ازو ** ما کساد و بی‌عیار آییم ازو

آن خیالاتی که دیدندی ز ما ** وقت فترت گاه گاه اهل هوا

گم شود چون بارگاه او رسید ** آب آمد مر تیمم را درید

دور شو ای پیر فتنه کم فروز ** هین ز رشک احمدی ما را مسوز 960

دور شو بهر خدا ای پیر تو ** تا نسوزی ز آتش تقدیر تو

این چه دم اژدها افشردنست ** هیچ دانی چه خبر آوردنست