خویشتن را من نمی‌بینم هنر ** تا شوم مقبول این مسعود در

یا سر و سجده‌ی مرا قدری بود ** یا باشکم دولتی خندان شود

لیک در سیمای آن در یتیم ** دیده‌ام آثار لطفت ای کریم 990

که نمی‌ماند به ما گرچه ز ماست ** ما همه مسیم و احمد کیمیاست

آن عجایبها که من دیدم برو ** من ندیدم بر ولی و بر عدو

آنک فضل تو درین طفلیش داد ** کس نشان ندهد به صد ساله جهاد

چون یقین دیدم عنایتهای تو ** بر وی او دریست از دریای تو

من هم او را می شفیع آرم به تو ** حال او ای حال‌دان با من بگو 995

از درون کعبه آمد بانگ زود ** که هم‌اکنون رخ به تو خواهد نمود

با دو صد اقبال او محظوظ ماست ** با دو صد طلب ملک محفوظ ماست