-
تو ببخشا بر کسی کاندر جهان ** شد حسود آفتاب کامران
- Do thou pity any one in the world who has become envious of the fortunate Sun.
-
تو اندش پوشید هیچ از دیدهها ** وز طراوت دادن پوسیدهها
- Can he ever mask it (the Sun) from (men's) eyes and (prevent it) from giving freshness to things rotten?
-
یا ز نور بیحدش توانند کاست ** یا به دفع جاه او توانند خاست
- Or can they diminish its infinite light or rise in resistance to its power?
-
هر کسی کو حاسد کیهان بود ** آن حسد خود مرگ جاویدان بود
- Whosoever is envious of (him who is) the World—verily, that envy is everlasting death.
-
قدر تو بگذشت از درک عقول ** عقل اندر شرح تو شد بوالفضول 15
- Thy dignity hath transcended intellectual apprehension: in describing thee the intellect has become an idle fool.
-
گر چه عاجز آمد این عقل از بیان ** عاجزانه جنبشی باید در آن
- (Yet), although this intellect is too weak to declare (what thou art), one must weakly make a movement (attempt) in that (direction).
-
ان شیا کله لا یدرک ** اعلموا ان کله لا یترک
- Know that when the whole of a thing is unattainable the whole of it is not (therefore to be) relinquished.
-
گر نتانی خورد طوفان سحاب ** کی توان کردن بترک خورد آب
- If you cannot drink (all) the flood-rain of the clouds, (yet) how can you give up water-drinking?
-
راز را گر مینیاری در میان ** درکها را تازه کن از قشر آن
- If thou wilt not communicate the mystery, (at least) refresh (our) apprehensions with the husk thereof.
-
نطقها نسبت به تو قشرست لیک ** پیش دیگر فهمها مغزست نیک 20
- (My) spoken words are (only) a husk in relation to thee, but they are a good kernel for other understandings.