گر چه رخنه نیست عالم را پدید ** خیره یوسف‌وار می‌باید دوید
Though the world hath no visible crevice (means of exit), (yet) one must run (to and fro) recklessly, like Joseph,
تا گشاید قفل و در پیدا شود ** سوی بی‌جایی شما را جا شود
In order that the lock may open and the doorway become clear, and the region of non-spatiality become your dwelling-place.
آمدی اندر جهان ای ممتحن ** هیچ می‌بینی طریق آمدن
Thou camest into the world, O afflicted one: dost thou ever see the way of thy coming?
تو ز جایی آمدی وز موطنی ** آمدن را راه دانی هیچ نی 1110
Thou camest from a certain place and abode: dost thou know the way of thy coming? Nay.
گر ندانی تا نگویی راه نیست ** زین ره بی‌راهه ما را رفتنیست
If thou knowest (it) not, (yet) beware of saying that there is no way: by this wayless way we (all) shall depart.
می‌روی در خواب شادان چپ و راست ** هیچ دانی راه آن میدان کجاست
In dreams thou wanderest happily to left and right: hast thou any knowledge where the way is that leads to that arena?
تو ببند آن چشم و خود تسلیم کن ** خویش را بینی در آن شهر کهن
Shut that (sensual) eye and give thyself up: thou wilt find thyself in the ancient City.
چشم چون بندی که صد چشم خمار ** بند چشم تست این سو از غرار
How shouldst thou shut thy (sensual) eye when in this direction a hundred inebriated (languishing) eyes are (as) a bandage on thine eye because of (thy) infatuation (with them)?
چارچشمی تو ز عشق مشتری ** بر امید مهتری و سروری 1115
From love of (having) a purchaser (admirer) thou art (looking) with four eyes (intently) in the hope of (gaining) eminence and chieftainship.
ور بخسپی مشتری بینی به خواب ** چغد بد کی خواب بیند جز خراب
And if thou fall asleep thou seest the purchaser in thy dreams: how should the ill-omened owl dream of aught but a wilderness?