ور کسی جان برد و شد در دین بلند ** نوحه می‌دارند آن دو رشک‌مند

هر دو می‌خایند دندان حسد ** بر کسی که داد ادیب او را خرد 1225

پرسیدن آن پادشاه از آن مدعی نبوت کی آنک رسول راستین باشد و ثابت شود با او چه باشد کی کسی را بخشد یا به صحبت و خدمت او چه بخشش یابند غیر نصیحت به زبان کی می‌گوید

شاه پرسیدش که باری وحی چیست ** یا چه حاصل دارد آن کس کو نبیست

گفت خود آن چیست کش حاصل نشد ** یا چه دولت ماند کو واصل نشد

گیرم این وحی نبی گنجور نیست ** هم کم از وحی دل زنبور نیست

چونک او حی الرب الی النحل آمدست ** خانه‌ی وحیش پر از حلوا شدست

او به نور وحی حق عزوجل ** کرد عالم را پر از شمع و عسل 1230

این که کرمناست و بالا می‌رود ** وحیش از زنبور کمتر کی بود

نه تو اعطیناک کوثر خوانده‌ای ** پس چرا خشکی و تشنه مانده‌ای

یا مگر فرعونی و کوثر چو نیل ** بر تو خون گشتست و ناخوش ای علیل