او به نور وحی حق عزوجل ** کرد عالم را پر از شمع و عسل

او به نور وحی حق عزوجل ** کرد عالم را پر از شمع و عسل 1230

این که کرمناست و بالا می‌رود ** وحیش از زنبور کمتر کی بود

نه تو اعطیناک کوثر خوانده‌ای ** پس چرا خشکی و تشنه مانده‌ای

یا مگر فرعونی و کوثر چو نیل ** بر تو خون گشتست و ناخوش ای علیل

توبه کن بیزار شو از هر عدو ** کو ندارد آب کوثر در کدو

هر کرا دیدی ز کوثر سرخ‌رو ** او محمدخوست با او گیر خو 1235

تا احب لله آیی در حساب ** کز درخت احمدی با اوست سیب

هر کرا دیدی ز کوثر خشک لب ** دشمنش می‌دار هم‌چون مرگ و تب

گر چه بابای توست و مام تو ** کو حقیقت هست خون‌آشام تو

از خلیل حق بیاموز این سیر ** که شد او بیزار اول از پدر