گوشور یک‌بار خندد کر دو بار ** چونک لاغ املی کند یاری بیار

بار اول از ره تقلید و سوم ** که همی‌بیند که می‌خندند قوم

کر بخندد هم‌چو ایشان آن زمان ** بیخبر از حالت خندندگان 1275

باز وا پرسد که خنده بر چه بود ** پس دوم کرت بخندد چون شنود

پس مقلد نیز مانند کرست ** اندر آن شادی که او را در سرست

پرتو شیخ آمد و منهل ز شیخ ** فیض شادی نه از مریدان بل ز شیخ

چون سبد در آب و نوری بر زجاج ** گر ز خود دانند آن باشد خداج

چون جدا گردد ز جو داند عنود ** که اندرو آن آب خوش از جوی بود 1280

آبگینه هم بداند از غروب ** که آن لمع بود از مه تابان خوب

چونک چشمش را گشاید امر قم ** پس بخندد چون سحر بار دوم