جبرئیل صدق را فرمود رو ** مشت خاکی از زمین بستان گرو

He commanded Gabriel the true, saying, “Go, take a handful of clay from the Earth as a pledge.”

او میان بست و بیامد تا زمین ** تا گزارد امر رب‌العالمین

He girt his loins and came to the Earth, that he might execute the command of the Lord of created beings.

دست سوی خاک برد آن متمر ** خاک خود را در کشید و شد حذر

That obedient one moved his hand towards the Earth: the Earth withdrew herself and was afraid.

پس زبان بگشاد خاک و لابه کرد ** کز برای حرمت خلاق فرد 1560

Then the Earth loosed her tongue and made supplication, saying, “For the sake of the reverence due to the unique Creator,

ترک من گو و برو جانم ببخش ** رو بتاب از من عنان خنگ رخش

Take leave of me and go! Spare my life! Go, turn aside from me the reins of thy white steed!

در کشاکشهای تکلیف و خطر ** بهر لله هل مرا اندر مبر

For God's sake, leave me and do not plunge me into the troubles of (moral) obligation and danger.

بهر آن لطفی که حقت بر گزید ** کرد بر تو علم لوح کل پدید

(I beseech thee) for the sake of the favour by which God chose thee out and revealed to thee the knowledge (written) in the Universal Tablet,

تا ملایک را معلم آمدی ** دایما با حق مکلم آمدی

So that thou hast become the teacher of the Angels and art conversing with God continually;

که سفیر انبیا خواهی بدن ** تو حیات جان وحیی نی بدن 1565

For thou wilt be the messenger sent to the prophets: thou art the life of the inspired spirit, not (the life) of the body.

بر سرافیلت فضیلت بود از آن ** کو حیات تن بود تو آن جان

Thou (ever) hadst superiority over Seraphiel because he is the body's life, (while) thou art the spirit's.