او میان بست و بیامد تا زمین ** تا گزارد امر رب‌العالمین

دست سوی خاک برد آن متمر ** خاک خود را در کشید و شد حذر

پس زبان بگشاد خاک و لابه کرد ** کز برای حرمت خلاق فرد 1560

ترک من گو و برو جانم ببخش ** رو بتاب از من عنان خنگ رخش

در کشاکشهای تکلیف و خطر ** بهر لله هل مرا اندر مبر

بهر آن لطفی که حقت بر گزید ** کرد بر تو علم لوح کل پدید

تا ملایک را معلم آمدی ** دایما با حق مکلم آمدی

که سفیر انبیا خواهی بدن ** تو حیات جان وحیی نی بدن 1565

بر سرافیلت فضیلت بود از آن ** کو حیات تن بود تو آن جان

بانگ صورش نشات تن‌ها بود ** نفخ تو نشو دل یکتا بود