ترک من گو و برو جانم ببخش ** رو بتاب از من عنان خنگ رخش

در کشاکشهای تکلیف و خطر ** بهر لله هل مرا اندر مبر

بهر آن لطفی که حقت بر گزید ** کرد بر تو علم لوح کل پدید

تا ملایک را معلم آمدی ** دایما با حق مکلم آمدی

که سفیر انبیا خواهی بدن ** تو حیات جان وحیی نی بدن 1565

بر سرافیلت فضیلت بود از آن ** کو حیات تن بود تو آن جان

بانگ صورش نشات تن‌ها بود ** نفخ تو نشو دل یکتا بود

جان جان تن حیات دل بود ** پس ز دادش داد تو فاضل بود

باز میکائیل رزق تن دهد ** سعی تو رزق دل روشن دهد

او بداد کیل پر کردست ذیل ** داد رزق تو نمی‌گنجد به کیل 1570